കല്‍പനാവാടി

സാന്ധ്യശോകം

ചൊടിയറ്റു വീഴുന്ന സൂര്യന്റെ കൺകളിൽ

പടരുന്നു വ്യഥകളരുണാഭം.

വിടകൊണ്ടിടും കർമ്മയോഗിതന്നുള്ളിലായ്

പടകൊണ്ടിടും കഥകളെന്താം.


കത്തിജ്വലിച്ചതാണിതുവരെയുമീഭൂവി-

ലത്രമേലൂർജ്ജം പകർന്നു.

വളരുന്ന തലമുറകളറിയുന്നതില്ലയീ

തളരുന്ന സവിതാവിനുള്ളം.


കടമിഴിക്കോണിനാലുൽസാഹമേകുന്ന

കമലവും വാടിക്കൊഴിഞ്ഞു.

തൻ കൂടുതേടിപ്പറന്നകന്നരുമകൾ.

നിന്നിടേണ്ടേകനിവനിനിയും.

ചെന്നാഴ്ന്നിടുന്നതോ മുന്നിൽ പരക്കുന്ന

വന്നാധിതന്നാഴിതന്നിൽ.

അന്ധതയിൽ വലയുമാറിരുളായി തുണയറ്റൊ-

രന്ത്യസമയങ്ങൾ ഹാ! കഷ്ടം.